Vandaag zei iemand mij dat ik vast zou willen dat mijn huis wat groter is. Ik keek vragend en bleef stil. Mijn vriend haakte in en het gesprek ging verder zonder mij. Ik belandde in een korte staar naar buiten en keek daarna weer naar binnen om me heen. Mijn huis vind ik perfect. Precies wat ik nodig heb. Het heeft sfeer. Het heeft hoekjes. En dat wilde ik altijd al: een huis met hoekjes. Er staat exact in wat ik leuk vind. Het is een bij elkaar geraapt zooitje, zeg ik altijd. Want ik ben allergisch voor meubelsets. Ieder dingetje is heel erg van mij. En van ons. Sinds kort staan ook zijn spullen er en het mixt volmaakt.