Op deze momenten houd ik het niet droog

Ik schreef over de tranen die ik had toen de schoolreisbus wegreed. Maar ik huil niet alleen bij schoolreisjes hoor. Ook op deze momenten houd ik het niet droog:

Sinterklaas die aankomt op school
De school waarop mijn kinderen nu zitten is een klein schooltje, ruim 100 kinderen. Bij de aankomst staan alle kinderen traditiegetrouw op een rij op de stoep en zingen liedjes. En omdat het zo’n kleine school is zie je ieder kind goed staan, van klein naar groot. Het begint bij mij dus al vóór de Sint er is. De gespannen, afwachtende gezichtjes, de hoge stemmetjes… een succesrecept voor dikke tranen!

Afscheid van een juf die ik helemaal niet ken
De juf deed administratieve ondersteuning op school. Dus meer dan een naam die vaak onder mails stond was ze voor mij eigenlijk niet. De hele school had een lied ingestudeerd. Het begon wat rommelig. Zoals zo vaak als 100 mensen met weinig tot geen oefening iets proberen te performen. Maar het refrein was goed blijven hangen bij iedereen. Weer die hoge stemmetjes van de kindjes (gevaarlijk) en de juffen en meesters die met pollepels een dansje deden (de juf maakte vaak soep op school). Daar ging ik weer…..

Het afzwembriefje 
Ik ben steeds keitrots geweest als mijn jongens mochten afzwemmen. Ik kon merken dat zij dat echt voelden als een mijlpaal. En emotie bij hen, zorgt voor directe emotie bij mij. Soms zat het er wel aan te komen, dat briefje. Eén keer was het echt een verrassing en wapperde Tom ineens met het briefje voor mijn neus bij het kantineraam. En dan is het weer gebeurd…

Afzwemmen op zich
Met afzwemmen doe ik het nog eens dunnetjes over. Ik zit serieus mijn tranen weg te drukken terwijl mijn kind achter een badmeester in haaienpak de polonaise loopt.

Het kerstdiner
Het zit er weer aan te komen: kerst op school. Ik schreef er ooit al over: het leed dat feestdagen heet, want wat zijn die kinderen weer moe. (Ik schreef het in de periode dat ik nog geen alinea’s gebruikte en dat ik de drukte rondom de feestdagen eventjes vervloekte.) Nu zijn ze nog steeds moe, maar misschien is mama wel moeier. Goede tranentrekker hoor, op zijn van alle decemberdrukte, verlangend uitkijken naar de kerstvakantie. En dan je mannetjes zien in een overhemd met vlinderdasje onder het glimmende licht van de kerstboom op school.

Overigens hebben ze bij ons dit jaar geen kerstdiner, maar een viering op school. Mijn oudste zit in het koor. Dat belooft wat. Ik zal zakdoekjes meenemen.