In m'n nopjes tralalalalala! Bij aankomst op de camping in Zeeland voelde ik me helemaal ontspannen. De ergste hitte was weg en de camping, in Koudekerke, sprak ons meteen heel erg aan. Het was een boerencamping waar de kneuterigheid nog hoogtij viert. De eigenaresse liep naast onze caravan mee naar de aangewezen plek en haar man - de boer - gaf een onverstaanbaar welkom en een brede lach met rode konen. We worden een steeds beter ANWB-gezin dus binnen no time stond alles in vol ornaat. We zijn meteen boodschappen gaan doen omdat we wel zin hadden om weer iets echts te eten. De jongens waren al gepikeerd dat we sla, sla, sla, sla en sla hadden gegeten (want geen zin om te koken met hitte). Ik vond het overigens zelf wel lekker want ik had allerlei variaties op sla gemaakt. Maar ja, natuurlijk supereng als er een ondefinieerbaar boontje in zit.

Ik schrijf dit terwijl de regen tegen het raam van de caravan klettert. Je zult vast denken dat ik dat erg vind. Maar niets is minder waar (over die uitspraak kan ik uren nadenken; voor mijn gevoel klopt het nooit). Ik vind het wel knus. Even dan. Geen uren. Of dagen. Onze vakantie begonnen we op de Veluwe. Mijn 2e thuis is dat. Wij zijn vroeger als gezin heel veel in deze regio geweest en zelf ook al ontelbare keren. Da's dus een makkie: vakantie op de Veluwe = altijd goed. En het was ook weer goed.