Skip to content Skip to sidebar Skip to footer

Author page: Hanneke

Broer en zusje

Iedereen was al bezig met sjouwen en klussen, ik stapte later binnen. De rest woont allemaal in of in de buurt van dit Drentse dorp waar hij 9 jaar geleden kwam en voor mij was het 2 uur rijden vanuit de Randstad. Maar bij een verhuizing kan ik natuurlijk niet ontbreken. Die genetische afwijking delen mijn broer en ik: wij verhuizen wat vaker dan gemiddeld. We hebben elkaar ook al wat vaker dan gemiddeld geholpen. Dit was de eerste keer dat ik de meeste van zijn buren en vrienden ontmoette en zij zagen voor het eerst "Rien z'n zusje", wij schelen 11 jaar dus dan mag je nog steeds wel zusje zeggen. Een collegavriend keek me vrij lang aan (heel klein beetje ongemakkelijk wel) en merkte op dat ik wel heel licht ben vergeleken met mijn broer. Deze heb ik vaker gehoord en ik vind het altijd leuk om te horen. Ik realiseer me weer hoe grappig het is. Dus ik vertelde weer: klopt, mijn broer is de donkerste - getinte huid, heel donker haar en donkere ogen  - mijn zus heeft een lichte huid, maar wel donker haar en donkere ogen, en ik ben de lichtste, ik val een beetje buiten de toon.

Read more

Juf Ank

Ik heb nog zo gezworen er niet ook over te gaan schrijven: De Luizenmoeder. Maar ineens schoot me een gesprek binnen dat ik ooit had. Het was met een juf van Daniel die een poosje kwam invallen. Daniel kwam in groep 4 op de school waar hij nu zit en na twee jaar meester Marco (ik…

Read more

Heel erg niks doen

Vandaag had ik zo'n ongelofelijke zin om heel erg niks te doen. Ik ben een weekendje weg (hier spreekt een groot Natuurhuisje-fan!) om wat tijd samen door te brengen en even bij te komen. Echt bijkomen is voor mij genoeg slaap, lekker en gezond eten, een goed boek. Veel schrijven, dat wel. Samen een filmpje kijken, spelletjes doen. Cocoonen in het kwadraat. Ik verlaat gerust drie dagen het huisje niet. Nu wil het toeval dat mijn vriend en ik soms wat andere voorkeuren hebben.

Read more

Ik durf niet

Ik zal het maar meteen eerlijk zeggen: ik durf niet meer te schrijven. Al maanden begin ik iedere dag met schrijven, om nooit één letter op het scherm te krijgen. Ideeën zijn er genoeg, maar iets zorgt er voor dat ik de drempel niet overkom. En terwijl ik mezelf dwing om verder te typen zie ik…

Read more

Cadeautje

Ik krijg net een appje over mijn moeders verjaardag. Dat wist ik wel hoor. Dacht er gisteren nog aan dat het vandaag 19 mei is. En toch sloeg het in als een bom. Af en toe verrast het me nog steeds dat ze er niet meer is. Het lijkt zo gewoon na ruim 20 jaar. En soms zo verschrikkelijk vreemd. Het klopt niet om geen moeder te hebben. Nog lang niet. Eigenlijk nooit niet. Ik realiseerde me net voor het eerst dat ze voor mij niet oud is en ook nooit zal worden. Ze zou 70 zijn vandaag, voor mij is ze nog steeds 49. Ze heeft nog steeds haar perzikhuid, met zachte wangen. Jonge, vrouwelijke handen, met de ring die ik nu draag.

Read more

Dutje

Zomaar een zaterdagmiddag in februari. De meerderheid voelt zich niet lekker en ik grijp mijn moment. Op mijn tenen loop ik naar boven om mijn boek uit te lezen in bed. Niet veel later hoor ik getrippel. Ik heb mijn ogen dicht, omdat mijn boek uitlezen enkel een smoes aan mijzelf was om een dutje te doen.

Bijna geluidloos kruipt hij bij me. Maar hij - vijf en een half jaar, vol vitaliteit en lust voor conversatie - draait en woelt totdat hij het echt niet langer volhoudt.

Read more

Award

Genomineerd voor de Liebster Award! Welke jurk ga ik aan doen? Hoewel. Ik denk dat ik lekker in joggingbroek blijf.

Kan best, want deze Award is virtueel. Kleine bloggers onthullen 11 feiten en beantwoorden 11 vragen. Daarna nomineren we de volgende blogger.

Nou, Helma Schrijft, I'm in!

Exact 11 onthullende feiten over mij:

  1. Ik ben een alleseter, er is één ding dat ik uit alle macht ontwijk: champignons. Niet om de smaak, maar om de structuur. Bleegh!
  2. Ooit ben ik halverwege een proefles aerobics weggestuurd. De juf was vastberaden dat dát het niet ging worden voor mij.

Read more

Woorden zijn echt mijn ding

Iemand zei me laatst dat ik woorden op een weegschaal leg. Wat een compliment! Ik was vereerd.

Foto via Inspiratiepost

Woorden zijn het helemaal. Dat weet ook Paulien Cornelisse. Over een simpel woord als ‘zitten’ kunnen wij dagen nadenken (waarom gebruiken wij dit woord in zoveel variaties?). ‘Integendeel’, wat zeggen mensen dat vaak verkeerd (“Goh, lekker, is dat balsamico azijn?” “Nee, integendeel, dit is rode wijnazijn.”). Men weet toch dat ‘in tegendeel’ alleen voor diametrale tegenstellingen kan worden gebruikt?

Ik stel me zo voor dat Paulien en ik een leuke dag zouden kunnen hebben. We zouden een dagkaart kopen van de NS. In de trein kun je altijd het beste gesprekken afluisteren, en dus bijzondere woorden en taalconstructies spotten. Of je het nu wilt of niet.

Paulien zou wijzen naar een man die zijn collega van de schadeafdeling bij De Goudse verzekeringen in de trein tegenkomt (“Hun zeggen dat ik te weinig mutaties per dag doe”). Terwijl iedereen weet dat ‘hun’ nooit het onderwerp van een zin kan zijn, maar alleen een meewerkend voorwerp of een bezittelijk voornaamwoord. En wij zouden achter onze handen lachen, tot Gouda.

Read more

Ik wil even met je praten

Ik moest iets heel moeilijks doen. Ik moest mijn zoon iets vertellen waarvan ik wist dat het hem verdriet zou doen. Ik was nog zenuwachtiger dan toen ik voor een sollicitatiecommissie een schuifdeur naar voren probeerde open te klappen. Ik stond al voor het raam in de keuken toen hij op z’n fiets kwam aanrijden. Nietsvermoedend, kwebbelend tegen de moeder van zijn vriendje, waar hij een boterham mocht eten uit school.

Hij vraagt of hij nog buiten mag spelen. Meestal juich ik dat toe, maar nu vraag ik hem zijn fiets te parkeren en even binnen te komen. Zeg maar dankjewel tegen z’n moeder en kom even bij mama zitten. Met een boos gezicht ploft hij naast me neer. Zelf vermoedt hij dat ik hem eens goed terecht ga wijzen voor het vele boeren laten. Waar hij en z’n broertje wedstrijden van maken en die hij altijd wint.

Read more

Detox

Wat doe ik mezelf weer aan! Al op dag één van mijn sapkuur zwicht ik bijna. De hele dag gaat het goed, totdat ik ga koken voor de anderen. Spaghetti.... mmm ik hou van spaghetti. Echt lekker, dat gekruide gehakt. Zal ik een stukje uit de pan eten? Weet je wat? Ik doe overdag sap en 's avonds eet ik gewoon. Ah nee, zo zwak wil ik niet zijn. Ik wilde dit, dus nu moet ik doorzetten. Maar ja, is dat kuren nu echt zo goed voor je? Eigenlijk niet hè? Ik kan beter gewoon gezond eten en gezonde sapjes erbij. Nee! Zwakkeling! 

Read more