Share This Article
Ik ben verslaafd aan de zogenaamde zelfhulpboeken. Die term vind ik de inhoud totaal tenietdoen. Liever noem ik het inspiratieboeken. En soms is daar ineens… één zin die me diep raakt of aan het denken zet. Soms dekt één zin, quote of affirmatie zo goed de lading van iets.
Ik ben trouwens ook verslaafd aan Pinterest, waar je dit zo goed kunt vinden. Volg je me daar al? Ga hier naar mijn bord met quotes. En zo las ik daar:
‘All is well in my world’
Een affirmatie van Louise Hay. Ik heb wat boeken van haar liggen, ongelezen. Niet omdat ze me niet aanspreken. Ik heb gewoon heel veel nog te lezen boeken. Wist je trouwens dat daar een term voor is? Tsundoku; een Japans woord om iemand te beschrijven die veel ongelezen boeken bezit. Ik zou zeker drie jaar geen boeken hoeven kopen.
Affirmatie
Terug naar deze: ‘all is well in my world’. Ik voelde een vonkje van binnen. Ik realiseerde me hoe vaak ik geraakt wordt door allerlei dingen van buitenaf. Een lastig werktelefoontje, een berg werk wat stress geeft, onuitgesproken zaken met mijn lief, een herinnering aan iets van vroeger dat zeer doet, een rommel makend kind en ik kan nog wel een poosje doorgaan. Meestal altijd trek ik dit naar binnen en voel ik me niet goed of onrustig.
Deze affirmatie liet me dit ineens anders zien. Ik ging van binnen voelen. En voelde daar dat het met mij wel goed gaat. In een soort bubbel, binnen de randen van mijn lichaam, voel ik een soort warmte. En ineens voelen al die dingen die mij uit balans krijgen een stukje verder weg.
Een rustig stukje in mijzelf
Ik kan met deze dingen aan de slag. Ik kan flink doorjakkeren met werk, een gesprek aangaan met mijn lief, een stuk schrijven over vroeger of mijn kind vragen op te ruimen. Dat voelt fijn. Misschien is niet alles daarna klaar, opgelost of af. Toch kan ik weer teruggaan naar dat warme stukje in mijzelf.
En zo zit ik nu – zondagmiddag – in een huis waar nog 4 wasmanden staan, met een rommelige keuken en een nog in de lucht hangend niet afgerond gesprek, heerlijk te schrijven. Naast me ligt een boek waar ik dit weekend diep in terecht ben gekomen. Als ik klaar ben met schrijven ga ik weer lezen. De rest is even niet op de voorgrond aanwezig. Ik vind het fijn in mijn eigen bubbeltje. En het is goed.
Ik ben er nog lang niet – voor zover het de bedoeling is dat je echt Ergens komt. Het is een mooie ontdekking en waarschijnlijk zal ik mijzelf hier heel vaak aan moeten blijven herinneren.
Vermoedelijk morgenochtend al.
