Ik wil even met je praten

Ik moest iets heel moeilijks doen. Ik moest mijn zoon iets vertellen waarvan ik wist dat het hem verdriet zou doen. Ik was nog zenuwachtiger dan toen ik voor een sollicitatiecommissie een schuifdeur naar voren probeerde open te klappen. Ik stond al voor het raam in de keuken toen hij op z’n fiets kwam aanrijden. Nietsvermoedend, kwebbelend tegen de moeder van zijn vriendje, waar hij een boterham mocht eten uit school.

Hij vraagt of hij nog buiten mag spelen. Meestal juich ik dat toe, maar nu vraag ik hem zijn fiets te parkeren en even binnen te komen. Zeg maar dankjewel tegen z’n moeder en kom even bij mama zitten. Met een boos gezicht ploft hij naast me neer. Zelf vermoedt hij dat ik hem eens goed terecht ga wijzen voor het vele boeren laten. Waar hij en z’n broertje wedstrijden van maken en die hij altijd wint.

‘Liefje’, haper ik, ‘ik wil even met je praten’. Stil. Heel lang stil. En ik flap het er uit: ‘je gaat naar een andere school’. Hij werpt zich van me af en duikt in het kussen op de bank.

Shit, denk ik. Dit is de ergst mogelijke uitkomst die ik me had voorgesteld.

Voorzichtig probeer ik uit te leggen waarom. Wat natuurlijk onmogelijk uit te leggen is. ‘Je zit nu op een héééle fijne school (ik lieg recht in z’n gezicht), maar de school waar je nu heengaat is nog véééééééééél leuker. En de buurkinderen zitten er ook. En het zijn hele lieve juffen en meesters. En kerst vieren ze daar heel leuk. En het schoolplein is mooi jôh!’ Ik draaf door.

Zijn reactie op mijn betoog: ‘mag ik nu Tom en Jerry kijken?’ Even ben ik stil.

Ik laat hem Tom en Jerry kijken en kruip tegen hem aan. Ik aai zijn hoofdje en zijn arm totdat zijn broertje wakker wordt boven. Ik stel voor dat we even bij de nieuwe school gaan kijken. Oké, is zijn koele antwoord. De hele middag blijf ik gespannen. Die echte klap moet nog komen.

Aan het eind van de middag tref ik mijn mannetje huilend op het kussen op de bank. Hetzelfde kussen als waar hij eerder in belandde. Ik omhels hem en vraag of hij het moeilijk vindt.

‘Ik wil niet naar die school……..

Ingetrapt!’