Share This Article
En 1, 2, 3 en 1, 2, 3…. buig, adem in, strek, adem uit…
Dit ben ik midden in de voorbereidingen voor komend weekend. Alles om te voorkomen dat het weer zo gaat als het vorige weekend dat de kinderen er waren. Ik wist het na vorige week al, maar als ik vandaag die twee koppies zie dan voel ik me extra gemotiveerd om te zorgen dat het anders gaat.
Ik kan verklaren waarom het huilen me soms nader staat dan het lachen. Het is druk: werken en moeder-alleen zijn. En eerlijk gezegd loopt er altijd wel iets achter. Heb ik net de kamers van de kinderen weer eens echt op orde, draai ik me om, staan er 5 wasmanden. Heb ik het hele washok aan kant, blijken ze allebei 4,5 centimeter uit hun kleren gegroeid.
Hoge eisen stellen
Ik wil wel heel veel, moet ik toegeven. Een strak opgeruimd huis en alles op orde. Ik wil mijn kinderen gezond leren eten, dat ze weinig schermtijd nodig hebben. En vooral dat ik een superleuke vrolijke energieke mama ben die heel veel quality time met de kinderen heeft.
Maar ik ben ook Moe (klopt, met een hoofdletter).
De eerste keer dat ik de kinderen ‘s avonds maar een tosti en reepjes komkommer en paprika gaf als avondeten gaf me een heel onbehaaglijk gevoel. Alsof ik ieder moment betrapt zou kunnen worden. De kunst van het loslaten beheers ik nog niet zo goed. Maar zolang zij genoeg buitenspelen (dat doen ze gelukkig vrijwillig) vind ik schermtijd ook wel prima tegenwoordig. Ook maak ik dit vaak gezellig, samen een Disney-film kijken en popcorn maken. Dit combineert nog best aardig met mijn moeheid.
Loslaten
Dus, sommige dingen moet ik loslaten. En de lat moet ik niet zo onbereikbaar hoog leggen. Dan maar wat minder koken, wat meer filmpjes en snoepgroente. Waar ik niet op in wil leveren is een liefdevol, fijn en gezellig gevoel geven aan de jongens. Een warm thuis. Ik wil niet meer constant overprikkeld zijn en me tegelijkertijd schuldig voelen dat ik dat ben.
Ik heb dit weekend bijgeslapen. Tenminste, 1 heel goede nacht en 2 oké-nachten. Ik heb rustig aan gedaan, ben lekker buiten geweest en heb energie opgedaan door uuuuren bij te kletsen met een vriendin op een mooi terras aan de rand van het bos.
Ik heb een strak regime en wat handige dingen voor mezelf bedacht deze week:
- Op tijd naar bed
- Geen Grey’s Anatomy (want dan niet op tijd naar bed)
- Hardlopen (niet echt hard; beetje joggen) weer oppakken
- Yoga of mediteren (nog nooit gedaan, maar vast goed idee)
- Mijn werk afronden voor het weekend begint
- Deze week bestel ik mijn boodschappen bij de Appie
Kom maar op, het is al bijna vrijdag!
Dit is vast niet alleen van toepassing op moeders-alleen, maar ook op drukke samenwonende moeders. Het gevoel is wel universeel, denk ik. Herken jij het schuldgevoel en het altijd bedenken hoe je dingen anders wilt doen?
